| مسجد کبود ایروان

مسجد کبود ایروان یا مسجد جامع، مسجدی در مرکز شهر ایروان می باشد. این مسجد تنها مسجد باقی مانده از ۸ مسجدی است که در ایروان قدیم وجود داشته و قبل از اخراج آذربایجانی ها از ارمنستان در اختیار مسلمانان شیعه بود.
مسجد کبود ایروان را با نام مسجد پارسی، مسجد آبی آسمانی و مسجد گک جامی نیز می شناسند. علت نام گذاری این مسجد را برخی شباهت ظاهری بنا با مسجد کبود تبریز و برخی دیگر کاشی های مینایی آبی رنگ آن می دانند.
این مسجد با معماری ساده توسط فرمانروای محلی “حسین علی خان ایروانی” والی ایروان در سال ۱۱۷۹ هجری قمری ساخته شد و بزرگترین مسجد شهر محسوب می شود.
مسجد کبود دارای شبستانی ۴۴۲ متر مربع، ۲۶ حُجره، یک کتابخانه و حسینیه می باشد و در مهمترین خیابان شهر ایروان، خیابان ماشتوتس واقع شده است. شبستان و صحن اصلی مسجد با گنبدی بزرگ و کاشی های فیروزه ای رنگ در ضلع جنوبی محوطه قرار گرفته و دارای پنجره هایی با شیشه های رنگی است.
این مسجد همچنین دارای محوطه ی محصور داخلی، سالن های ملاقات و مدرسه ی علمیه نیز می باشد.
سردر و گنبد مسجد به زیبایی با کاشی های آبی رنگ تزئین شده اند. شیوه معماری مسجد صفوی-قاجاری است. بارگاه اصلی دارای فواره ای زیبا می باشد و بنا توسط نارون های سرخ محصور شده است.
در مسجد ۳ محراب وجود دارد که هریک بیانگر حضور پیروان مذاهب مختلف در شهر ایروان می باشد. کتیبه های سنگی مسجد از اصفهان آورده شده و آیاتی از قرآن مجید به زیبایی بر روی آنها خطاطی شده است.
مسجد کبود ایروان دارای چند در ورودی بوده که اکنون سه در از آنها باقی مانده است. در اصلی در ضلع جنوب شرقی مسجد قرار دارد که بسیار مجلل بوده و به زیبایی تعمیر شده است. از این در پس از عبور از یک راهروی طولانی به محوطه مسجد می رسد.
اکنون در این مسجد به علاقه مندان، زبان فارسی نیز آموزش داده می شود.